“Kijk in hemelsnaam uit met dat pootje!” Wij hebben een hond met een been van zes miljoen. Nou ja, zo veel kostte het niet, maar we hadden er ook van naar de Bahama’s kunnen vliegen. Dat denk ik tenminste. Ik heb eigenlijk nooit opgezocht wat dat kost. De hond, Bente heet ze, hinkte. Ze rende
Column
Als ik opsta, denk ik: ik heb vanaf nu wenkbrauwen. ’s Nachts, in de vaart, in de sauna, altijd! Blij!
‘Dat wil ik ook!’ Ik zeg dat vaak. Ik hoor iets grappigs, leuks, onverwachts. En denk dan meteen: ja, wil ik ook! Meestal zakt het weg. Ik denk er beter over na. Laat het bezinken. Vraag me nut en noodzaak af. En besluit weloverwogen om het niet te doen. Maar dit. Tja… Kennisje had lijntjes
Lees meer
Column
Mijn kinderen kunnen oeverloos debatteren over het gevaar van wattenstaafjes voor zeeschildpadden
“Wat zit er in vredesnaam in die vuilniszak?” Ik loop trappen af in het huis van mijn dochter. Die woont in Amsterdam. Tweehoog. En dat is in een oude Amsterdamse woning twee keer zo hoog als de nok van ons negentiende-eeuwse boerderijtje. Ik kom altijd licht buiten adem boven. Nu dalen we. Dat is minder
Lees meer
Column
De krakers dreigen het filmpje van mij naar mijn adreslijst te sturen. Tenzij ik € 1.650 betaal in bitcoins
‘We hebben uw wachtwoord’. Dat staat in de warrige mail die ik krijg. Slecht Engels, rommelige zinsopbouw. Toch schrik ik ervan. De adresregel bevat een wachtwoord dat ik vroeger veel gebruikte. En dat is een griezelig idee. Zelfs al gebruik ik het tegenwoordig alleen nog als ik hondenvoer bestel. Zo één keer in de
Lees meer
Column
Met één oor luister ik naar mijn kind en mompel op de juiste momenten goeie teksten. Immer bemoedigend.
“Tuurlijk heb ik tijd, liefie!” Voor een dochter is er altijd tijd. Ik schuif alles opzij en luister. Meer hoef ik meestal niet te doen. Ze leggen van alles aan me voor en bedanken me uitvoerig. Dankzij mij kunnen ze een beslissing nemen. Denken ze. Dat is natuurlijk niet zo. Zo veel zeg ik niet.