“En nog wat hooi. Dat ruikt zo lekker.” Ik strooi een laatste laag in het schone kippenhok. Het is telkens een heel gedoe. Er zijn nog steeds twee kippenhokken, al is de stemming onderling steeds relaxter. Maar aan het eind van de dag zoeken de drie kleine kippen hun eigen hok op. En ons eerste
Column
Helemaal aan het eind steekt de baby een duim naar ons op. ‘Kijk! Alles kits daar!’ lacht de echomevrouw
“Wil jij mee naar de twintigwekenecho?” “Jaaaaa!” Dochter is halverwege en hoera, de vader van de baby kan niet mee! Ik ben in jubel en juich, want ik heb nog nooit een echo gezien. Eén keertje in de vorige eeuw, toen de nu aanstaande moeder nog in mijn buik zat, maakten ze een echo om
Lees meer
Column
Dochter appt: ‘Je staat gewoon te atten!’ Dat moest ik opzoeken. Het is afgeleid van Ad Fundum. In één keer achteroverslaan dus
Ik kan heel goed uitstellen. Ik kan sommige dingen zo lang uitstellen, dat ze totaal uit mijn systeem verdwijnen. Het is niet dat ik het vergeet. Ik heb het gewoon zo ver weg geparkeerd, dat ik er niet meer aan denk. Het zijn geen dingen meer. Het worden dingetjes. Voor mij. Voor anderen niet.
Lees meer
Column
Wat als je man aanbiedt om Crocs voor je te bestellen en je ‘kippenvrouwtje’ noemt?
“Zo, kippenvrouwtje.” Dat zegt Jan als hij langs me loopt. Hij heeft net Bente uitgelaten; baas en hond sjokken in hetzelfde tempo over het tuinpad. Ik sta naar mijn kippen te kijken. Eerlijkheid gebiedt hier correctie: ik sta tegen mijn kippen te praten. Ik vertel ze dat ze mooie kippen zijn (‘Ooooo, mooie kip, hè?