“Ja, natuurlijk kan ik dat.” Ik ben zelden zo van mezelf overtuigd. Maar als Jan vraagt of ik in staat ben zijn haar te knippen, aarzel ik geen moment. Ik heb de kinderen vroeger ook weleens geknipt. Hij was daar destijds geen getuige van, want hij maakte nog geen deel uit van ons leven. Hij
Column
‘Wentelteefje’. Topwoord. Een woord dat klinkt als een dansje. Een woord om gelukkig van te worden
‘Ik houd ervan om mooie woorden te verzamelen.’ Dat schrijft ze op haar blog. Wat een geniaal idee. Bij haar rubriek ‘mooie woonwoorden’ krijg ik op slag zin in mijn eigen lijstje. ‘Schoon bedje’. Dat staat ergens bovenaan. Dat heerlijke gevoel van pas gewassen lakens, liefst zo van de lijn, zodat je ergens vaag in
Lees meer
Column
Mijn kinderen kunnen oeverloos debatteren over het gevaar van wattenstaafjes voor zeeschildpadden
“Wat zit er in vredesnaam in die vuilniszak?” Ik loop trappen af in het huis van mijn dochter. Die woont in Amsterdam. Tweehoog. En dat is in een oude Amsterdamse woning twee keer zo hoog als de nok van ons negentiende-eeuwse boerderijtje. Ik kom altijd licht buiten adem boven. Nu dalen we. Dat is minder
Lees meer
Column
Uiteindelijk is het leven toch iets wat je overkomt,terwijl je plannen maakt voor iets anders
Je kunt tegenwoordig je eieren laten invriezen. Ik schrijf met opzet: eieren. Als ik ‘eitjes’ optik, vind ik het ineens zo normaal klinken. Alsof je ze op een dag vindt. Ergens in de tuin. Verstopt achter een pluk vroege krokussen. O kijk: eitjes! En dat je ze dan in de vriezer mikt. Voor als het
Lees meer
Column
Er komen flarden van zinnen langs in mijn hoofd. Stukjes afscheid van mensen die ik lief vind
“Misschien moeten we al onze vrienden wegdoen. Inruilen voor jonge vrienden.” Jan schiet in de lach. “Ga nou maar,” zegt hij. “En rijd voorzichtig.” Het begon met een simpel berichtje. Van Brigit. Ouwe vriendin. Nogal zonderling opgedoken, eigenlijk. Brigit is een oud-leerling van me uit de tijd dat ik met mijn leerlingen niet veel in