Wat bijzonder dat je me voor de derde keer oma maakt. Ik word daar een beetje stil van. En heel blij

Lieve Kis,

Wat bijzonder dat jij ineens een kindje op je pad vindt. Dat zomaar komt aanwaaien. Als een cadeautje. Niet gepland. Niet voor gespaard.
Niet jaren naar uit gekeken. Ineens ligt het voor je voeten en je aarzelt even. Ga ik bukken en raap ik het op? Je rent net zo hard op dat pad. Je hebt eigenlijk geen tijd om te bukken. Laat staan om even stil te staan.

Wat bijzonder ook dat je mij op zo’n moment vraagt wat je moet doen. Dan voel ik me ineens een echte moeder. Die alleen maar met hart en ziel reageert en zegt: ‘Kindjes komen wel groot.’ Dat komen ze namelijk ook. Kindjes vechten zich die grote wereld door en knokken zich een weg. Zeker als ze weten dat iemand van ze houdt. Dat ga jij doen. Dat weet ik nu al. En dat ga ik ook doen. Zeker weten. En er zijn natuurlijk nog twee leuke tantes die naar dierentuinen willen en logeerpartijen organiseren.

Wat bijzonder dat je stopt en bukt en de tijd neemt om dit kindje welkom te heten. Ik had elk besluit van jou onvoorwaardelijk geaccepteerd. Dat weet je. Je bent je eigen mens. Na dit besluit ga jij jouw kindje opvoeden om z’n eigen mens te zijn. Ik word daar een beetje stil van. Maar bovenal heel blij.

Wat bijzonder dat jouw nieuwe prille liefde nauwelijks heeft geslikt bij het nieuws dat hij papa wordt. Dat hij meteen lijstjes is gaan maken met daarop: 6 hydrofielluiers en 6 rompertjes maat 50/56. Dat hij jouw inloopkast verbouwt tot babykamer en de vreselijkste namen verzint voor dat kleine wezentje. Ik heb daar bewondering voor.

Wat bijzonder dat je me voor de derde keer oma maakt. Ik had net de wandelwagen en de box weggegeven aan een opa en oma in wording, hier verderop aan de dijk. Ze kwamen langs toen Jan en ik de schuur uitruimden. “Neem maar mee!” zei ik meteen. Ik heb al een nieuwe gekocht. Via Marktplaats. Van een heel leuke oma die op haar kleinkinderen paste, die allang uit de wandelwagen waren gegroeid. Zij vertelde dat ze een strandhuis heeft waarmee ze haar kleinkinderen naar zich toe lokt. Echt een superoma was dat. Ik ga deze lokken met een hele dag oppas. En een nieuwe tweedehandswandelwagen. Kom maar op met dat cadeautje!

Wat bijzonder dat jij moeder wordt. Dat je de komende jaren gaat roepen dat je niks om Moederdag geeft, dat het allemaal commerciële flauwekul is waar we heus niet op zitten te wachten en dat jij je vanaf nu toch elk jaar gaat afvragen: waar blijft dat kind? Het is verdorie Moederdag! Net als ik dus.

Tot zondag, lieve Kis.

Je mam